Nobody! Nobody but you! Damn!

I want nobody, nobody but you! Nobody! Nobody but you!

Credits to teamkoshi of Youtube

This is so cool and can't grow tired to the beat! SUPER! "Nobody, nobody but you!" TADA TADA TADA TADA TADA

Headache

It's another day filled with migraine and pain in the head. Signs of stress, too much thinking! I hope to make it through the following week.
So much is going on and the only way to caught up with all these is to stay focus, try to be jolly amidst some uncertainty. Time flies so fast and I can't let these hamper me now.
My headache like all other past headache shall expire and it will only prove that I will live to see the day when I dreamed that I will be better and far more inspiring and a source of muse for everyone.

SERYENG TAGALOG: Kailan Ka Darating

Kung minsan, sa kabila ng aking nakasanayang pag-iisa ay di ko pa din maiwasan na isipin kung kailan nga ba darating ang isang tao na magiging kasama ko? Isang mahalagang tao na magiging katuwang, kaibigan at kakampi sa lahat ng mga pagsubok ng buhay.

Maaaring malakas ako ngayon at nagagawang humarap sa anumang ipataw ng kapalaran. Pero nakakapagod din isipin na sa aspeto ng pagkakaroon ng tunay at wagas na mahal ay wala pa din akong kaukulang tagumpay.

Sabi ng ilang kaibigan ko, bilib sila sa akin dahil kaya kong mag-isa at aliwin ang aking sarili. Sa katunayan, ang pag-iisa ko ay naghatid nga sa akin ng di mapapantayang kalayaan at tuwa ngunit gaya ng buhay ay hinde ito isang perpektong aspeto. Totoo nga naman na sanay akong mag-isa at kahit kailan ay di ko inisip na kawalan sa aking sarili ang 'di pagkakaroon ng isang kasama o minamahal dahil napuno ito ng mga kaibigan at kapamilya. Ngunit ang lahat ay umaasa na magkaroon pa din ako ng kasama. Sa puntong ito, iniisip ko nga kung kailan ka nga kaya darating at may pag-asa pa ba?

Natakot na nga ba akong magtiwala, magmahal at magbigay ng pagkakataon sa iba? At sa puntong ito ng buhay ko na humaharap na naman ako sa isang pagsubok, mas lalo ko nga bang isinara ang pintuan ng aking puso sa pangambang sa bandang huli ay maiiwan pa din ako? Marami akong tanong ngunit ang pinakamahalaga sa lahat ay ang tanong kung kailan ka darating?

Sa pag-awit ng mga katagang, "Marahil ay nariyan ka lang sa aking tabi ngunit di ko alam, Sana ay malapit ka pagka't ako ngayo'y nag-iisa.", ang tanging naaalala ko sa aking isipan ay ang iyong larawan o imahe. Kasabay nito ay ang maaaring maging katuparan ng pagdating mo sa aking buhay. Ang katuparang ito na ang magiging hatid ay kasiyahan at kagalingan lang sa aking pusong matagal ng tumitibok dahil kailangan ngunit walang dahilan.

Sa kabila ng pangamba ay ang pangarap kong makasama ka balang araw. Kung kailan, kung paano, at kung saan, ang tanging dasal ko ay maging katuparan ito sa hiling ng isang puso at kaisipan na malakas pa din ang paniniwalang kaya niyang magmahal at mahalin ng iba hinde dahil sa kung anong meron siya ngayon bagkus ay sa kung anong meron sa kanyang buong pagkatao higit pa sa anumang materyal na bagay sa mundo.

The Real Life (and being political) - Us living with HIV, like it or not

Browsing the internet and looking for different topics and information available in the cyberspace had been one of my favorite pasttime while onshore.

While browsing through the website called positivism.ph, I recently came across this video clip about Shola De Luna, a Filipino icon of late 80s and early 90s. She got diagnosed with HIV in 1994. Her inspiring video was shot to provide a venue for everyone to learn about HIV/AIDS. I thought it was brilliant in a way that she went out of her way to educate people by sharing her real life experience. She recalled her life, her ways, her living with HIV and continuously achieving her dreams and how she now inspire others to live and never lose hope. This is not your typical "Maalaala Mo Kaya" episode.

This definitely makes my list of "Maiba naman, 'ika nga!" - many of us are unaware of this disease so I thought it's one good way to make my site a channel for my multitude of Multipliers to learn and be informed about this human condition. Having HIV can make or break you and continuing to be uninformed will definitely break you. That's one inconvenient truth.

I am probably being "political" here all of a sudden. This is something to be "iba", be informed, be educated and something to stood up for. The fact is, we are living with HIV, like it or not. How do we deal with it? I guess, we just need to kill the negative behavior towards this disease and help raise awareness to stop the bad stigma.

Learn more and watch the video at: http://positivism.ph/

SERYENG TAGALOG: Make sense na?!

Kamakailan lamang ay napanuod ko ang pelikulang "He's Just Not That Into You". Isa sa mga naging paksa doon ang "online" meet up and dating. Isa sa mga naging argumento ng paksang iyon ay ang kawalan ng "personal touch" ng online dating. Isa sa naging punto dun ang personal way of knowing someone.

Napaisip ako dahil may katotohanan naman na ang pakikisalamuha sa online.ay tila baga isang combination lang ng "1" at "0" sa kodigo ng binary - ang mga bumubuo sa lenggwahe ng kompyuter. May katuturan pa nga ba ang pagkakaroon ng kakilala sa pamamagitan ng online or chat kesa sa pamamagitan ng mga kaibigan, kaopisina, ka-church, kaklase, or sa ilang salu-salo gaya ng birthday or reunion ang pagkakataon ng makakilala ng isang tao mula sa mga okasyong ito. Himayin natin!

Nitong mga huling pagkakataon sa aking buhay, mas naging madali para sa akin ang komonekta sa online channel, maging sa isang seryoso or hinde seryosong aspeto ng pagkikilanlan. Sa online kung di ka seryoso, pede kang magtago sa ibang personalidad. Minsan kaya mo itong gawin dahil nararamdaman mo ang kausap mo sa kabila ay hinde din naman tapat sa kanyang pakiki-ugnay sa iyo. Sa online pede ka din maging totoo pero mas maraming tao sa online ay hinde tunay ang hangarin. Mararamdaman mo din naman kasi may mga signals wika nga.

Pero bakit nga ba malakas ang pang-akit ng online connection kesa sa harapang usapan or pakikipagkilala? Iniisip ko ayon na din sa aking karanasan, marami pa din ang takot talaga na maging tapat at totoo sa kanilang hangarin sa isang tao sa aspeto ng harapang usapan. Sa aking karanasan, mas madaling kumausap ng isang estranghero at magsabi ng "HELLO" sa online channel dahil kung di ka man sagutin pabalik ay hinde mo ito pepersonalin. Ang dating nito sa iyo ay balewala lang unless gustong-gusto mo talaga yung kausap mo sa kabila pero hindi ka pinapansin. Ibang usapan na yon wika nga. Ganon kadalasan ang resulta ng pakikipag-usap sa online. Bibihira ang nakilala ko online at naging kaibigan ko sa katagalan. Mabibilang ko lang siguro sa aking daliri ang totoo at nanatiling tapat sa paglipas ng panahon.

Tinatanon mo naman ano na naman ang punto ko!? Well, naisip ko lang sana mas maraming tao ang matino sa online. Sayang ang teknolohiya ng online chatting, online dating kung mahigit sa 90 porsyento dito ay walang katuturan ang layunin! Ako man ay salarin dahil minsan hinde ako nagiging totoo sa mga kausap ko online bagkus ay nasa isip ko na panandalian lang naman ang lahat ng iyon kung kaya bakit ko naman kailangan magpakatotoo. Medyo personal na dahilan na din para sa akin, parang nawalan na din ako ng tiwala sa buong sistema ng online connection, mas malala pa nga ito sa sistema ng usual na socialization or yung harapang pakikisalamuha or sabihin na nating "offline" connection. Ang nanatiling totoo na lang sa aspeto ng online connection ay ang mga lumang kaibigan at kapamilya. Siguro sila na yung nasa 10 porsyento ng kabuuan ng mga totoo. Pero minsan din naman kaibigan mo na at kapamilya ay hinde pa din totoo sa iyo.

Siguro nga sa online maaari kang maging kahit sino, pede kang maging ibang tao. Kasi nga walang personal touch. Nawalan na ng puso wika nga. Nawalan na ng totoong kabuluhan sabi nga. Sa online naging napakadali ng bawat salita, gawa at emosyon na pinapakita natin sa ating kausap, maging silang matagal ng kakilala or bago pa lamang. Iyan ang naging downside ng online connection. Sabi ko nga nawalan na ng sariling haplos!

Naku ewan ko kung naiintindihan niyo ang point ko. Pero kung marunong kang magbasa at mag-isip alam mo may punto ako sa maikling panulat na 'to. Yun na! Nandito na ang aking inaantok na diwa. Matutulog na muna ako. Mag-isip ka muna ayon sa sanaysay na 'to, oks!?

!$#!$!%!$$^!%!#$!##!$!$% MAKE SENSE NA?!

SERYENG TAGALOG: Makapagbilang nga ng biyaya msbuti pa!

Nitong mga huling araw ay talagang dama ko ang lupet ng buhay! Sa madaling salita, parang wala atang magandang nangyayari sa akin sa lahat ng aspeto. Parang nawala sa lugar ang hilera ng bituin at planeta sa kalawakan. Nawalan din ako ng gana at parang hinihila ko ang sarili ko.

Subalit wala naman akong papatunguhan kong pipilitin kong isubsob ang sarili ko sa kalungkutan, kawalan ng pag-asa at patuloy na pag-iisip ng pangamba sa kinabukasan. Parang isang saglit nakalimutan ko kung paano mabuhay sa ngayon at magbilang at isiping maganda ang buhay sa kabila ng lahat.

Sa puntong ito, nagtatapos na naman ang isang linggo nais kong ibahin hanggang sa abot ng aking kapangyarihan ang takbo ng mga susunod pang mga araw. Bilang pasimula ay bibilangin ko ang ilang magandang bagay sa akin nitong huling mga araw:

- unti-unting natatapos ang naging problema namin sa project ko, nakakapagod pero marami pa ding natapos. Sabi nga eh, ang mahalaga umaksyon kami kaagad sa problema.

- sa kabila ng "pressure" na hatid ng mga isyu sa opisina ay marami pa din akong nagawa, at nagagawa kong isalin ang "pressure" para mas maging matalas sa pakikipag-usap sa mga katrabaho kong pasaway. Sa madaling salita, medyo nadagdagan ang pagka-prangka ko sa kung anong gusto kong gawin ng mga tao ko para matapos ang dapat gawin. Nais kong isipin, parang sa isang nasugatan medyo tumatapang ako dahil sa sakit.

- ang pagkakaibigan hatid ng isa sa FAB 4. Pinadalhan nya ako ng mga lumang larawan ng aming barkada. Sapat na para maisip ko kung gaano na kami hinulma ng pagkakataon at magpahanggang ngayon kahit malayo kami sa isa't-isa ay patuloy pa din ang pagkakaibigan.

- ang nakakatuwang istorya ng pelikulang "He's just not that into you" ay sapat na para makalimutan ko kahit sandali ang aking alalahanin.

- ang closing out sale ng Circuit City. OO ang isa sa pinakamalakeng tindahan ng mga appliances, computer atbp ay magsasara na dahil sa krisis sa ekonomiya. Subalit dahil nag-uubos sila ng mga paninda ay mga nabili akong ilang kagamitan sa murang halaga.

- ang relaxing na paligid ng Barnes and Nobles Bookseller. Kung saan ay tumambay ako kamakailan para magbasa ng mga aklat at magasin. Nakakatanggal din ng pagod kung minsan kapag ang binabasa mo ay hinde konektado sa trabaho, or problema na hinaharap mo. Ika nga ay maiba naman.

- ang aking Valentine playlist na hinango ko pa sa internet isa-isa. Ang bawat titulo ng kanta ay rekomendado sa isang magasin na aking nabasa kamakailan lamang. Kakaibang valentine playlist for me kasi bihira naman ako makinig ng ganong klaseng tema or genre. Kakaiba nga, may sariwang dulot sa aking diwa.

- ang pagsapit ng Biyernes, hudyat na tapos na ang isang linggo sa trabaho at kahit paano ang darating na Sabado at Linggo ay araw ng pagtitimawa sa bahay, paglilibot sa Miami at ilang kalapit lugar dito sa Timog Florida.

- ang dalawang araw na magkasunod na pagkain ko sa Olive Gardens, sa On the Border at ang pagkain namin ng murang hotdog, pizza at churro sa COSCO. Kapag malungkot ka, kumain ka lang at kahit paano sasaya naman ang buhay, busog ka pa! Saan ka pa di ba?!

Ayan...kung iisipin hinde na masama dahil may mga kaaya-aya pa ding aspeto ang mga bagay na nangyari at nagawa ko. Sa bandang huli, ang mahalaga ay hinarap ko isa-isa ang mga bagay na 'to at nagdulot sa akin ng kahit saglit na tuwa. Naghatid ng panandaliang pagkalimot sa ilang mga concerns ko.

Epektibo nga talaga na minsan ay magbilang tayo ng mga magagandang bagay na nangyari sa atin para makita mo na makulay pa din ang buhay sa kabila ng mga di kaaya-ayang bagay sa iyo at sa paligid.

Ang punto ko, kung kaya natin lagi sana ay makitaan natin ng liwanag ang bawat hibla ng buhay natin. Magbilang tayo ng biyaya maging sa pinakapangit na pagkakataon!

SERYENG TAGALONG: "Strangers online"

Kung minsan nakakahanap tayo ng sagot sa mga estrangherong nakikilala natin sa ating buhay. Mahiwaga ang buhay kung ating iisipin. Sa isang saglit nakakakuha tayo ng kaalaman mula sa ibang tao na wala naman direktang kinalaman sa atin.

Mula ng matutunan kong mag-tsat sa internet ay marami na akong naging kakilala mula sa mundo ng "Cyber". May mga gago, may mga matitino, may mga loko-loko, may mga nanatiling tapat at totoo. Iba-iba ang karakter ng mga bida sa mundo ng tsat. Kung iisipin nga, nagkakaroon tayo ng koneksyon sa kanila sa mga di inaasahang pagkakataon gaya ng personal na problema, mga paksang may kinalaman sa pag-ibig, sa buhay, sa trabaho, at sa kung anu-ano pang mga paksa ng buhay.

Mapalad ako at naging bahagi ako ng modernong teknolohiya ng internet, Malas din ako dahil sa teknolohiyang ito marahil ay nakuha ko ang ilang masasamang bagay na maari kong mahita sa aking buhay. Siguro ang nais kong sabihin, sa mundo ng "online" ang daming mabubuti pero may masasama ding dulot.

Sa puntong ito ng aking panulat, ang nais kong pagtuunan ng pansin ay ang pagkakaroon ko ng mga kaibigan dahil sa tsat, ang pagkakaroon ko ng kaalaman dahil sa mga impormasyong hatid ng mga pantas na walang humpay magbahagi ng kanilang nalalaman para makatulong sa kapwa. Maganda ding isipin na sa punto ng iyong buhay kung minsan kung saan ay sadlak ka na sa ibaba at subsob sa lupa ay makakakilala ka ng isang tao na magdudulot sa iyo ng suporta at di ka pagdadamutan ng kanyang munting kaalaman. Siguro dahil pareho ng nararamdaman at higit ka nyang mauunawaan. Salamat sa "internet" dahil nakilala ko ang isang taong maaring sagot sa kung anuman tanong at pangamba meron ako ngayon.

"Strangers online comes in suprising circumstances and packages."

Ang punto ko - mahiwaga nga ang buhay at misteryosong gumagalaw tayo sa ibabaw ng mundong ito nakakasalamuha ang mga tao na di man nating lubusang kakilala ay maaaring magbigay sa iyo ng kanyang nalalaman at natututunan sa buhay.

My heart wonders...

Last night while watching TV, a familiar ironic dialogue by a tv artist uttered these words, "Did your heart ever wanna ask something, but your head was afraid what that answer would be?"

Oh man, those words hit me! I just thought of someone, close to me, special. Why can't I have the guts to ask or the courage to say how am feeling!? At that point, my heart wonders if my silence or decision to hide this feeling is really worth it or not.

My heart wonders if you also feel the same affection, fondness and care that I have for you may sweet babe?! :)

Life For Rent

I have always Dido for her voice is soothing. I have always some of her songs that conveys significance in some events of my life. One of her latest song "LIFE FOR RENT" struck me a bit 'cause it provided a good reflection of my life as I see it now.

I felt this song and if you can hear this now, you'll feel me as well at some point.

Credit to Youtube user tauro414.

He is Jodinand!

I recently run into this fellow in You Tube! A fellow Bulakenyo, true, warm blooded Pinoy abroad! I found him so hilarious and sensibly funny. Watch him and laugh your heart out. He has a lot of other youtube videos that are way so good and fun to watch as well. Presenting Jodinand's Youtube flick! What do you think?!